Zaterdag 2 juni: terug naar Antalya

De laatste dag is aangebroken, morgen telt niet meer mee. Vandaag reizen we terug naar Antalya voor de laatste nacht hier. Morgenvroeg vliegen we al om 7:45h naar Istanbul, waar we om 11h overstappen voor de laatste etappe naar Amsterdam.

We slapen lekker uit, en dat lukt redelijk. Pas om 9 uur worden we wakker. Het ontbijt hier slaan we niet graag over, we houden het badkamerspektakel kort, zodat we om half 10 naar boven kunnen. Daar worden we hartelijk ontvangen door de restaurantmanager, op de een of andere manier hebben we hier VIP service na ons diner op de eerste avond. Er is een tafeltje vrij aan de rand van het terras, zodat we optimaal kunnen genieten van het fantastische uitzicht hier. We nemen lekker de tijd en smullen nog eens goed van alle heerlijkheden. We bestellen een pannenkoek en 2 gepocheerde eieren, maar daar verstaan ze in Turkije iets anders onder. We krijgen we spiegeleieren. Dat vind Peter heerlijk, dus ik ruil mijn ei tegen zijn pannenkoek. Turkse onderhandelingen aan de ontbijttafel... En daar blijft het niet bij natuurlijk.

Als we klaar zijn neemt de manager met een handdruk en een paar leuke woorden afscheid, we beloven op Tripadvisor iets te schrijven over zijn restaurant en spreken onze waardering uit. Die persoonlijke service is echt een paradepaartje van de Turken. Bij succesvolle onderhandelingen, bij het afscheid, bij een persoonlijke begroeting: het gaat allemaal gepaard met een ferme handdruk. Wij kunnen die persoonlijke aanpak wel waarderen. Vooral als je de tijd neemt voor een praatje, een grapje en een grol, en bedankt voor de hulp, is de reactie eigenlijk altijd erg leuk en zo ontzettend vriendelijk. Zelfs met handen en voeten als ze geen Engels of Duits spreken, norsheid hebben we hier niet vaak meegemaakt. Maar goed, als ik nog even doorga krijg ik vast een verzoek om voor het Turks Toeristenbureau te werken, zo positief als we zijn.

Na het ontbijt pakken we onze koffers weer in, ik smeer nog even mijn brandwond in en dan laden we alles in de auto. Die staat vlakbij de achteruitgang, naast het zwembad, maar zelfs dan komt er nog iemand aansnellen om ons te helpen met de koffers voor de laatste meters. Het is niet gebruikelijk om je koffers zelf te slepen, en stiekem vinden we dat heerlijk. Het uitchecken is snel gebeurd en dan gaan we op pad. Voordat we de stad uitrijden wil ik nog even kijken naar de tombe van Amyntas, een bezienswaardigheid aan de rand van het oude centrum. We hadden gisteren geen zin om erheen te lopen, omdat het flink bergop is, maar met de auto zijn we er zo. Als we uitstappen op de kleine parkeerplaats, komt er een puppy van onbekende makelij aansnellen met een grote kwispel. Zo'n schattig koppie! Hij komt een knuffel halen bij Peter en wil duidelijk even spelen. Terwijl ik de berg opklim naar boven, vermaakt Peter zich ermee, de pup is niet weg te slaan.







De Tombe is één van de mooiste Lycische tombes die ik deze reis gezien heb, echt prachtig! Een mooi uitzicht heb je hier ook over de stad. Ik ben bij toch nog even deze stop te hebben gemaakt.

Als ik ben uitgekeken gaan we definitief op pad naar Antalya. De Tom Tom zegt het in 3 uurtjes te doen, het is nog ongeveer 200 km, terwijl google maps maar liefst 3,5 uur ervoor uittrok. De ervaring zal ons leren dat we iets meer dan 2,5 uur nodig hebben. Dat valt reuze mee dus! De route gaat door bergachtig landschap, terwijl je dat nauwelijks merkt. De uitzichten zijn wijds, en zelfs boven in de bergen zie je niet echt de toppen, het lijken wel heuvels. Dat we heel hoog zitten merken we vooral aan de sneeuwstokken langs de kant van de weg. De route is mooi, en we genieten opnieuw van de uitzichten. Als we bijna in Antalya zijn, zien we tegen de bergwand de ingang van een dierentuin, met een prachtige kunstmatige waterval en een kunstwerk. Prachtig! We zitten hier duidelijk in een rijke voorstad van Antalya, dat zie je ook aan de mooi aangelegde infrastructuur.

Het hotel vinden we gemakkelijk en we kunnen onze kamer al in gebruik nemen. Het is ongeveer 2 uur als we inchecken. Het is een hotel aan de rand van de stad, voor deze reis de goedkoopste nacht, maar de kamer is heel netjes en schoon, volgens mij ook redelijk nieuw. Klein is het wel, maar dat kan niet deren. We maken de auto helemaal leeg, vanavond gaan we alles opnieuw inpakken en de kilo's verdelen. Maar nu gaan we eerst nog even de vakantie in stijl afsluiten, zoals het bij ons hoort. Het plan is om vandaag sushi te eten bij dezelfde keten die we ook in Istanbul hebben ontdekt. Vorige week hebben we die al ontdekt, maar toen hadden we geen zin om erheen te rijden. Vandaag past het prima in onze plannen, we kunnen het combineren met de shopping mall die er vlakbij ligt. Het is bovendien ook dichtbij het hotel, dat komt dus goed uit. Cultuur hebben we deze vakantie wel genoeg gezien, daar hebben we geen zin meer in. Bovendien is de zon wel heel erg warm, het is meer dan 30 graden. We zijn blij dat ons dat de rest van de vakantie bespaard is gebleven, de temperatuur voelt hier namelijk veel warmer dan de werkelijkheid, we vonden 25 graden al meer dan genoeg. En nu zeker, met de brandwond, de warmte kan ik nu niet goed hebben. Ik heb geen koorts meer, maar het zal nog wel even duren voordat het weer goed is. Gelukkig werken de smeersels heel goed.

Met de uitleg van de vriendelijke hotelmanager vinden we zowel het restaurant en de mall gemakkelijk. De sushi smaakt ons weer voortreffelijk, dat is een waardig einde van de vakantie. Niet duur ook trouwens, we betalen 140 TL en we zijn niet bepaald zuinig in onze keuzes. Omgerekend is dat ongeveer €60, daar eten we in Nederland niet zo uitgebreid sushi voor. Na het eten parkeren we de auto in de parkeergarage van de mall, en de auto wordt eerst gecontroleerd met een spiegel en een controle in de kofferbak. Ik vraag me af waar ze naar op zoek zijn, naar bommen of misschien wel naar een LPG tank of zo? Geen flauw idee. Ook in de mall zelf moet je uiteraard weer door een metaaldetector, dat zijn we inmiddels wel gewend.

Het is een mooie mall, de grootste van Antalya en ook de nieuwste. Deze expeditie is succesvol voor mij, ik vind in de uitverkoop leuke zwarte sandaaltjes en ook nog een mooie doorknoopjurk voor op een zwarte broek. Yay! Ik ben er heel blij mee. Veel tijd brengen we er niet door, we zijn al snel uitgekeken. Peter drinkt bij Starbucks nog een grote beker koffie en dan gaan we terug naar het hotel. Onderweg tanken we nog even vol, zodat we dat morgenvroeg niet hoeven te doen. We moeten namelijk al vroeg op pad.

Het is ongeveer 6 uur als we ons weer installeren op de kamer. Ik doe een spelletje en werk aan het reisverslag, en als ik daarmee klaar ben gaan we onder de douche en maken we ons klaar voor de reis van morgen. De koffers moeten nog ingepakt en de kilo's verdeeld, de kleren klaar gelegd en alles zover mogelijk klaargemaakt zodat we morgen zo efficiënt mogelijk op pad kunnen. De wekker loopt af om kwart over 5, het vertrek is gepland om 6 uur, de vlucht vertrekt volgens planning om kwart voor 8. Het was een fantastische vakantie, en het is ook heel fijn om weer naar huis te gaan. Güle güle, Türkiye!