Nabeschouwing

Inmiddels zijn we alweer een maand thuis na onze fantastische reis in Turkije, en bijna dagelijks komt de reis nog even voorbij in onze gesprekken. "Weet je nog...", "Oh, wat was dat heerlijk zeg...". Wij vinden het een heerlijk land, het heeft echt alles te bieden: prachtig weer, fantastische landschappen met veel variatie, ontzettend vriendelijke mensen, heerlijk eten, mooie shopping malls en een schitterende oude cultuur. In veel opzichten hebben we vergelijkingen getrokken met ons geliefde Amerika, waar we al heel wat reizen hebben gemaakt. Maar de totaal andere, niet-westerse cultuur is bij dat alles wel een heel mooie aanvulling. Je hebt het idee in een andere wereld te zijn, een heel mooie wereld.

Terugkijkend zouden we maar weinig anders doen, de afwisseling en het reistempo waren perfect. We zouden misschien een volgende keer nog iets langer gaan. De hotels waren prima gekozen en ook de ligging ervan was overal heerlijk. We zouden in Antalya zeker weer kiezen voor een verblijf in de oude stad Kaleici, maar wel een ander hotel. En in Istanbul zouden we kiezen voor een hotel op een andere lokatie in de stad, Sultahnamet is een betere uitvalshaven dan Taksim in onze ogen. Als we meer dagen zouden hebben gehad, zouden we die onder andere in Kas willen besteden: geen grote groepen, geen bussen, prachtige ligging en heerlijk dorp. Het is er romantisch en lieflijk. Je kunt daar ook nog zoveel meer bekijken en doen in de omgeving dan wij hebben gedaan. Het is zeker geen straf om er een weekje te zijn en even helemaal te onthaasten. Voor ons was daar het paradijs. Geen zandstranden, maar wel mooie hotels met rotsplatteau's bij het water en fantastische uitzichten. Ook de stad Konya in het binnenland leende zich eigenlijk wel voor een nachtje extra, nu hebben we er niet veel van gezien, terwijl het er heel aantrekkelijk uitzag. Conservatief en modern tegelijk, met veel contrasten. Schoon, netjes en prachtige gebouwen! En de afstand tussen Istanbul en Cappadocië zouden we een volgende keer gewoon met de auto doen. Kost meer tijd, maar het lijkt ons wel prettiger.

Eigenlijk was de vlucht van Istanbul naar Cappadocië voor ons het enige dat we niet prettig vonden in ons schema. Het is een snelle manier van reizen, maar wij vinden het ook onpraktisch. Je moet alles weer zo inpakken dat het vliegtuig-proof is, en dat is toch anders dan bij een autoreis. Wij vinden het in elk geval niet fijn een vakantie te onderbreken met een vlucht, want zo voelt dat voor ons: als een onderbreking. Misschien werd dat gevoel ook extra versterkt door de vertraging, de late aankomst en het gedoe met onze huurauto, echt heel veel ongemakken heeft het ook niet met zich meegebracht. Alleen als ik meer tijd zou hebben zou ik het veranderen.

Voordat we vertrokken zijn we door heel wat vrienden en kennissen gewaarschuwd voor de andere cultuur, en het gedrag van de Turken in winkels en markten. Je hoort vaak van anderen dat ze dat verschrikkelijk vinden. Ik kan me dat wel voorstellen, zeker als je het vergelijkt met de cultuur in Nederland. Maar die vergelijking moet je eigenlijk niet maken. Het is nu eenmaal anders, en daar moet je je bij neerleggen. Sterker nog: dompel je erin onder en beleef het eens op hun manier. Ons is dat erg meegevallen, sterker nog: we hebben ervan genoten. Natuurlijk, het is soms vervelend, vooral op de bazaars in de grote steden waar ze de gemiddelde toerist snel eruit pikken en het mikpunt maken van hun handel. Maar de charme die ze daarbij gebruiken, het pingelen dat heel gewoon is, en de manier waarop je als een vorst wordt behandeld als je op zoek bent naar iets heel specifieks heeft voor ons ook zeker bijgedragen aan de beleving van een heel andere cultuur. Een cultuur die wij als heel prettig hebben ervaren. Als je je erin onderdompelt en eraan overgeeft kun je ook de mooie dingen ervan beleven. Je kunt dan contact maken, echt contact maken, en sommige momenten zullen ons altijd bijblijven. Maar hoe dan ook: je blijft ook een toerist waaraan ze soms proberen te verdienen, en dat neem ik ze niet kwalijk. Het hoort bij hun cultuur. Als je echter duidelijk aangeeft dat je niet geïnteresseerd bent, accepteren ze dat ook. Draai er niet omheen, dat helpt.

Zo waren wij voor Peter op zoek naar een nieuwe leren jas. Peter wilde er graag één in een colbert model, te dragen in voorjaar en (na)zomer, in een cognac- of camelkleur. Doordat hij precies wist wat hij wilde, hebben we vooral ervaren dat ze heel veel moeite willen doen om de perfecte jas voor je te vinden. En natuurlijk proberen ze dan ook een andere kleur te verkopen, maar beslist en duidelijk afwijzen is dan voldoende. Helaas is het niet gelukt de perfecte jas te vinden, daar trekken we een volgende keer zeker meer tijd voor uit in de grote steden.

Waar ik ook tegenop zag, was de ouderwetse toiletten, maar die zijn we niet op heel veel plekken tegengekomen. In onze hotels waren overal normale badkamers met normale toiletten, alleen op enkele historische plekken hebben we de "gaten in de grond" aangetroffen. Gelukkig maar, want dat vind ik persoonlijk echt verschrikkelijk. Wat je in de toiletten wel veel ziet, zijn vrouwen die er hun voeten wassen in de wasbakken. Je treft er lenige taferelen aan! Het heeft waarschijnlijk alles te maken met de islamitische gebruiken, maar het blijft een vreemd gezicht. Nu vind je bij alle moskee's ook de mogelijkheid om voeten en handen te reinigen, maar dat ziet er toch heel anders en ook discreter uit dan een vrouw met haar voeten in de wastafel ;-)

Het Turkse eten vonden wij echt overheerlijk. Het mierzoete gebak en het Turkse fruit (snoepgoed) was niet aan ons besteed, maar alle hartige gerechten des te meer. Inmiddels heb ik thuis ook al Turkse gerechten klaargemaakt, en die houden we zeker erin. En ook een Turks restaurant uit Amsterdam staat tussen onze favorieten. We zijn echt verliefd geworden op de Turkse keuken. Bulgur pilav, köfte, kebab, herderssalade, pide (een soort gevuld brood dat lijkt op pizza), turkse pizza, mezze (koude voorgerechten met brood), boregi (kaasloempia's), gözleme (een soort pannenkoek met spinazie en kaas), pastirma (gedroogde bief): allemaal overheerlijk! We hebben ontzettend gesmuld. Voor de variatie hebben we natuurlijk ook wel eens wat anders gegeten, sushi blijft altijd een grote favoriet die we ook op vakantie opzoeken. Wie weet, ga ik ooit nog wel eens een Turkse kookcursus volgen, ik houd me aanbevolen voor tips.

Een andere lekkernij die ik vaak heb gehad is Lemonata. Een zelf gemaakte limonade zonder prik van citroen en limoen, vaak met munt geserveerd: ontzettend lekker! Alcohol hebben we niet veel gedronken, dat is er behoorlijk duur. Alleen in Cappadocië, waar verschillende wijnboerderijen liggen kun je goedkoop heerlijke Turkse wijn drinken, vooral de Tusaran wijnen zijn aanraders. De Efes is een alcoholvrij turks bier dat veel wordt geschonken, maar aan ons niet echt is besteed. Ik ben geen bierdrinker, en Peter ook niet echt. Hij heeft het wel geproefd, en vond het eigenlijk best lekker.

Waar we wel erg aan hebben moeten wennen is het rijgedrag van de Turken. Hoe vriendelijk de Turken zijn, het lijkt alsof ze in de auto een masker op zetten. Hun rijgedrag is zelfs ronduit gevaarlijk volgens ons, ze rijden veel te hard en halen in op plekken waar je nauwelijks overzicht hebt. En dat getoeter met de claxon. Zucht...... het is een manier om te zeggen: ga aan de kant, want ik wil er langs. Het is heel normaal daar. In de dorpen op het platteland is het een stuk beter gesteld, en ook het Lycische schiereiland viel erg mee, maar de grote steden als Antalya, Kayseri en Konya, en ook de grote wegen tussen de steden zijn heel anders. Opvallend! Peter heeft vooral geprobeerd om zich aan te passen aan het rijgedrag van de Turken, maar dan zonder de gevaarlijke manoeuvres. En dat ging prima. Je raakt er ook aan gewend, al hebben we ons tot het einde van de vakantie verbaasd over de maniakele in haalacties die je soms ziet.

Een hoogtepunt tijdens onze vakantie was zeker Cappadocië, en de ballonvlucht die ik er maakte. Wat een fantastische ervaring! Het landschap is er ook prachtig, en de combinatie met de prachtige dorpjes in de omgeving zeker een bezoek waard. Trek er genoeg tijd voor uit, 1 of 2 dagen is echt niet genoeg.

Istanbul vonden wij ook een heel mooie stad, maar het staat niet in onze top 5. Nu zal dat ongetwijfeld te maken hebben met het slechte weer (we hadden maar 1 dag heel mooi weer, en 2 dagen regen, de 4e dag was behoorlijk bewolkt) en ook de drukte als gevolg van de protestacties op de verjaardag van Atatürk (19 mei). En misschien was ook het weekend geen goede timing als gevolg van het Hemelvaartsweekend in Europa en de vrije dagen die dat tot gevolg heeft. Hoe dan ook: een volgende keer zouden we de stad bezoeken op doordeweekse dagen in een andere periode. Toch hebben we genoten van de stad. Het is een vreemde mengeling van een moderne stad uit een westerse wereld met de islamitische cultuur, toch wel heel bijzonder. De ligging van de stad is ook heel bijzonder, met al dat water. Door de drukte en het slechte weer hebben we niet alles kunnen zien, en het spijt mij vooral dat ik de Sakirin moskee heb moeten overslaan, net als de Aziatische wijk. Ook heb ik er geen avondfoto's gemaakt, iets dat ik normaal erg graag doe in een stad, maar het weer was er niet geschikt voor helaas. Een volgende keer zou ik niet in Taksim verblijven, maar in Sultahnamet, vlakbij de belangrijkste bezienswaardigheden en vlakbij de Galata brug. Vandaar ben je het snelst op andere plekken, dat was voor ons nu een stuk lastiger.

De Lycische kust is echt een pareltje: het prachtige water, de oude griekse historie, de mooie dorpjes aan de kust met de bergen in het binnenland op de achtergrond maken een spectaculaire setting. De boottocht die we twee keer maakten vanuit Ucagiz was ook een hoogtepunt, wat een heerlijke dagen waren dat!

Nogmaals: ik kan iedereen aanraden het land op de to-do-list te zetten. Een reis op eigen gelegenheid is prima te doen. Ik heb alles zelf geboekt: de vlucht via Expedia.nl, de hotels via hotels.com en booking.com, de huurauto bij Hertz. Bij de voorbereidingen heb ik gebruik gemaakt van een aantal reisgidsen en reismagazines, maar in het bijzonder wil ik vooral de website Turkey Travel planner aanraden. Hier vind je een schat aan informatie! Een groepsreis is dus zeker niet nodig in het land, deze manier van reizen laat je kennis maken met het land in veel meer facetten. Juist omdat je zelf de weg moet zoeken, maak je volgens mij ook meer contact. De mensen zijn er vriendelijk genoeg, en hoewel niet iedereen er Engels spreekt, zal iedereen zich moeite doen om je te helpen, al is het met handen en voeten. Ik heb zelden zoveel warmte gevoeld (en dan doel ik niet op de temperatuur), het land is een parel!