Donderdag 31 mei: via Lycische oudheden naar Fethiye

We moeten afscheid nemen van het paradijs vandaag, wat hebben we genoten van deze omgeving. Vandaag rijden we naar Fethiye, waar we onze laatste dagen spenderen voordat we terugrijden naar Antalya voor de vlucht naar huis. Het reisplan van deze laatste dagen hebben we aangepast. Het oorspronkelijk plan was om vandaag tijdens de rit ook een aantal bezienswaardigheden rond de stad mee te pikken, en morgen naar Dalyan te gaan. Dat laatste schrappen we echter, de bezienswaardigheden rond Fethiye schuiven we naar morgen en dat geeft ons vandaag veel ruimte om lekker relaxt te doen. En morgen ook! In stijl zullen we deze vakantie afsluiten.

We zijn vroeg wakker vandaag, en na het badkamerritueel pakken we de koffers zover mogelijk in en dan gaan we ontbijten, het is net 9 uur geweest. Vandaag laten we in de keuken een omelet maken, en die smaakt overheerlijk. Met wat yoghurt en brood is het een lekker ontbijtje. Na het ontbijt hebben we in een mum van tijd de koffers weer klaar en dan kunnen we op weg. De koffers laten we ophalen, dat scheelt een hoop gesleep op de trap. Wat heerlijk dat dat hier in Turkije zo gebruikelijk is.

De eerste stop is nog voordat we het schiereiland afrijden, bij het kleine kiezelstrandje. Hier is het licht en het water 's ochtends zo mooi, ik wil er graag nog even een afscheidsfoto maken. Ik heb mijn rubberen teenslippers aan en wil proberen mijn voeten in het heldere water te fotograferen, maar die expeditie mondt uit in een gevecht met de elementen. Onder de keien zit blijkbaar moeras, want ik wordt helemaal erin gezogen en kom er bijna niet meer uit. Het water komt bijna tot mijn knieën en slokt mijn teenslipper bijna op. Ik probeer vooral overeind te blijven en uit het water te komen zonder zelf in het water te vallen met mijn hoorapparaten en mijn fotocamera. Pffff..... Peter zit natuurlijk gewoon in de auto te wachten en heeft niets door. Als ik weer op het droge ben slaak ik een zucht van verlichting, dat had niet veel gescheeld. Een foto heb ik dan ook alleen maar vanaf het droge, dat mag duidelijk zijn. Maar het water is echt zon ontzettend mooi, ik kan er niet over uit. Op dit strandje lijkt het water nog helderder dan kraanwater, zo doorzichtig is het. Prachtig! Maar wel verraderlijk dus.



Daarna rijden we de D-400 weer op, de hoofdweg over het Lycische schiereiland. Tot aan Kalkan volgt de weg het water, een geweldige route! We zien zelfs nog ons hotel liggen vanaf het vasteland, en dat moet natuurlijk even vereeuwigd worden op een plaatje.



De volgende stop is bij een klein visrestaurantje om even het toilet te gebruiken, daar doen ze in Turkije gelukkig nooit moeilijk over. Voorbij Kalkan verlaten we de kust en rijden we verder via het binnenland. Al snel moeten we dan ook de hoofdweg verlaten, want we gaan naar Xanthos en Letoön, 2 Griekse opgravingen. Ze staan goed aangegeven en zijn dus snel gevonden.



Als eerste zijn we bij Xanthos, en daar zijn we enorm onder de indruk. Het is een volledige stad, gebouwd zo'n 450 jaar voor Christus.Het theater staat nog deels overeind, net als een mooie tombe en een paar prachtige zuilen. De één is een monument, waarvan een replica in het Brittish Museum in Londen staan, de ander is een zuil met een gegraveerd verhaal. Toch wel heel bijzonder. De ligging is ook heel dramatisch zo tussen de bergen, met mooie vergezichten. Wat ik ook heel bijzonder vind, is dat je nog gewoon overal mag komen en overal mag lopen, er is helemaal niets afgezet. Het is opgenomen op de werelderfgoedlijst van Unesco, maar de opgraving is nog niet compleet. Heel schattig zien we hier ook een wild schildpadje, die hebben we nog nooit gezien. Lief!







Aan de andere kant van de weg loopt het complex nog helemaal door. Hier ligt de Via Appia van Xanthos, een oud stuk weg dat nog volledig intact is. Hier liepen dus vroeger de Griekse heersers, toch wel bijzonder. Ook is er nog een grote kerk zichtbaar, die zo'n 1000 jaar later is gebouwd in het jaar 550 n.C. Hoewel een groot deel is verwoest, is de plattegrond nog heel goed zichtbaar, net als het altaar. Prachtig! Ik raak er aan de praat met een Duits ouder echtpaar waarvan de man leraar is geweest, hij weet enorm veel te vertellen over de geschiedenis. Zijn enthousiasme is aanstekelijk, en met mijn knoken-duits weten we toch een heel gesprek te voeren. Leuk! Daarna loop ik nog even de heuvel op om de necropolis te bekijken, daar staan een paar prachtige oude graven. Een van de Turkse wachters die dit complex beheren -dat denk ik althans- wijst me op een paar prachtige afbeeldingen in het graf, die iets zeggen over het leven dat hier is begraven. Daarna houd ik het voor gezien en ik voeg me bij Peter, die al eerder naar de auto is teruggekeerd.





We hebben allebei behoorlijk last van de zon, de zon en de warmte zijn niet fijn voor de verbranding die vandaag nog een stuk beter voelbaar is dan gisteren. Dat wordt pijn leiden vandaag. Het is dus helemaal niet erg dat we vandaag een autorit te gaan hebben, zo kunnen we de zon een beetje vermijden.

De volgende stop is bij Letoön, dat ligt nog zo'n 6 km verderop. Hier zijn de opgravingen nog volop bezig, en ook zijn ze bezig om alle gevonden stukken te sorteren en op te bouwen. Je kunt nog een groot deel van het theater zien, en een deel van een tempel. De stenen die ze daarvoor vroegen gebruiken zijn echt enorm, hoe hebben ze die op hun plek gekregen? Een deel van de ruïnes liggen hier onder water, wat het opgraven extra lastig maakt heb ik gelezen. Maar het maakt de setting wel bijzonder. Leuk om te zien!









Als we hier zijn uitgekeken stappen we weer in de auto. We besluiten om de volgende opgraving op de planning over te slaan, we zijn nu wel verzadigd met Griekse oudheden. We overwegen nog even om de Saklikent kloof te bezoeken, maar besluiten om toch door te rijden naar Fethiye en in te checken in het hotel. De kloof is moeilijk toegankelijk en je moet er een heel stuk door het water waden, dat zie ik met mijn hoorapparaten en mijn fotocamera echt niet zitten. Fethiye is nog een klein uurtje rijden en we kunnen goed doorrijden. De rijkunsten zijn hier aan de kust trouwens een heel stuk beter dan in de omgeving van Antalya, en dan vooral in de bergen ten noorden van de stad. Hier kun je redelijk relaxt rijden, er is ook niet zoveel verkeer op de weg, en er word nauwelijks getoeterd. Ook de inhaalmanoeuvres blijven beperkt. Gelukkig maar! Hoewel, gisteren kwam ons nog wel een auto tegemoet op onze weghelft die we nog maar net konden ontwijken.... Het blijft wel uitkijken geblazen natuurlijk, maar door de bocht genomen merken we wel verschil.

Het hotel vinden we vlot, we checken in en installeren ons op onze kamer met een mooi uitzicht over het water.



Daarna wandelen we even de oude stad in. Vanuit het hotel is het maar 5 minuten wandelen, we zitten lekker centraal. Het oude centrum, dat Paspatur heet in het Turks, doet heel gezellig aan. We wandelen een stukje langs de haven, en zien dan tot onze grote verrassing opeens 2 enorme schildpadden in het water. Wauw! Ik hoop dat die goed zichtbaar zijn op de foto's, dit is wel heel bijzonder. Wat een leuk cadeautje! Helaas komen ze niet echt boven water, maar voor ons zijn ze wel heel goed zichtbaar. Ze spelen met elkaar, zo grappig om te zien!

In Paspatur zien we weer vele steegjes met vooral winkeltjes en restaurantjes. Souvenirs hebben we nu wel voldoende, en een leren tas en leren jas vinden we ook hier niet. Het is hier een heel stuk duurder dan elders, en veelal zijn de modellen toch hetzelfde. Als we honger hebben installeren we ons op het terras van een Italiaans restaurant. We bestellen een drankje maar laten het daar wel bij, de kaart spreekt ons niet echt aan. De koffie en de zelfgemaakte limonade smaken echter voortreffelijk! Ook hebben ze hier wifi, zoals op enorm veel plekken in Turkije, en op Tripadvisor zoek ik een restaurantje. Dan blijkt dat het restaurant van ons hotel op 2 staat, en dus besluiten we terug te lopen. De zon is ons te warm, en we gaan een avondje relaxen bij het hotel.

Onderweg kopen we nog wat proviand voor vanavond en die parkeren we even op onze kamer. Daarna lopen we naar boven, het restaurant bevindt zich op het dakterras en blijkt een fantastisch uitzicht te hebben over de haven. De kaart is prima en behoorlijk uitgebreid. We kiezen de specials vandaag: voor Peter de Ottoman kebab voorafgegaan door een kop soep, ik ga voor de Special meatrolls met de mozzerellasalade vooraf. En dat blijkt een voortreffelijke keuze, we smullen enorm en eten onze vingers bijna erbij op. Wellicht komen we hier nog op herhaling.

Daarna installeren we ons op de hotelkamer, de deur naar het balkon open en genieten van het uitzicht. Liggend op bed kijken we zo over het water. Heerlijk! Ik werk aan het verslag, Peter doet een spelletje en de tv heeft een muziekzender op. Wellicht niet cultureel, maar wel prima voor deze avond. Het is nog maar net 7 uur geweest, en mijn ogen vallen nu al bijna toe. Moe waarvan? Van de luiheid waarschijnlijk, en van de zon. Morgen gaan we nog een dagje genieten in de omgeving, en dan maken we ons langzaam op voor de terugreis. En dat voelt ook prima! We kijken er al naar uit om onze rakkers weer terug te zien zondag!

Nog een fijne avond aan iedereen en tot morgen!