Woensdag 30 mei: opnieuw genieten op de boot

Aangenaam! Wij zijn Peter en Jacqueline. We laten jullie even kennismaken met de nieuwe versie. Vroeger zouden we ons zeker niet zo enorm vermaken tijdens een hele dag op de boot, lui en niets doen, gewoon genieten van de zon en het water, met alleen het gezelschap van elkaar en de bemanning. Maar vandaag wel, we hebben een nieuwe kant van onszelf leren kennen, wie had dat gedacht? Het was opnieuw weer heerlijk. Alles klopt hier gewoon: het weer, het prachtige smaragdgroene water, de heerlijke boot, de adembenemende omgeving, de fijne bemanning en het romantische samenzijn. Waar vind je dat nog meer? Lekker lezen in het zonnetje in een zitzak op de boeg van de boot, de prachtige omgeving glijdt aan je voorbij, je hoeft slechts op te kijken om steeds weer verbaasd te zijn. Drinken en de e-Reader onder handbereik, net als de camera. Als we voor anker liggen in een of andere baai is de stilte oorverdovend, wat een vrede heerst hier nog. Het eten dat door de bemanning is bereid is heel simpel, maar veel lekkerder dan menig sterrenmaal. Het lijkt alsof alle zintuigen meer sensaties beleven hier.

Het is inmiddels weer avond, en we zijn nog rozig na deze dag op het water. Rozig en moe, van het niets doen. En behoorlijk verbrand, dat ook. Onze tere blanke huid is deze felle zon duidelijk niet gewend, zeker niet op het water, en dat 2 dagen op rij. Zelfs zeer regelmatig smeren mag niet baten. Maar het nagenieten wordt er niet minder van. Het is een aanrader voor iedereen die plannen heeft om deze omgeving te bezoeken, het ultieme genieten en relaxen.

De dag begint al vroeg vandaag, ik heb niet zo goed geslapen en ben daarom veel eerder wakker dan de wekker. Ik neem daarom even de tijd voor mijn berichten en e-mail voordat ik de badkamer induik. Peter voegt zich niet veel later erbij en om kwart over 9 gaan we ontbijten. We hoeven pas om 11 uur in Ucagiz te zijn, maar ik wil heel graag in Kas nog even naar een winkeltje om te kijken voor een bikini. Ik heb alleen maar een badpak, maar dat is heel antiek (gekocht in Florida in 1999) en eigenlijk ook veel te lastig op zo'n dag als vandaag. Ik waag me toch niet in het water, maar vind het wel leuk om te zonnen. Een tuniek neemt zoveel huid in beslag, een bikini geeft wat meer ruimte om te bruinen zonder strepen. En bovendien kan ik dan gewoon mijn broek aanhouden, want in een bikinibroek waag ik me echt niet. Met een badpak moet je je steeds helemaal uitkleden als je naar de wc gaat, dat is zo'n gedoe.

Ik kan me nog een winkeltje herinneren vlakbij de parkeerplaats en daar slaag ik inderdaad ook in een mum van tijd. Het kost me een kwartier om een leuke uit te zoeken, daar zal ik vast nog lang plezier van hebben. Daarna rijden we naar Ucagiz, waar we om 10 voor 11 inschepen en gelijk vertrekken.We varen eerst ruime een uur naar een grot, daar gaat Peter voor het eerst te water. Dat is behoorlijk koud, vooral in de grot natuurlijk, maar wel heel bijzonder volgens hem. Daarna varen we naar een baai waar we voor anker gaan. Het is er heel stil, het water heel rustig en we zijn de enigen die hier genieten van de omgeving. Als we er even liggen, gaan we verkassen naar een andere baai en dan beginnen de jongens aan de voorbereidingen voor het eten. Er stijgen heerlijke geuren op uit de kleine kombuis.





Ons maaltje bestaat uit een heerlijke salade van tomaat en komkommer, met een dressing die echt ontzettend lekker is. Daarbij hebben ze een couscous gemaakt met tomaat en pepers, en gegrilde köfte. Wat kleine tomaatjes en stukjes komkommer los erbij, en natuurlijk Turks brood. Ik heb nog geen maal meegemaakt waarbij er geen brood op tafel kwam. En misschien maakt de zeelucht het extra lekker, maar we hebben ontzettend smakelijk gegeten. Na het eten heeft Peter nog even gezwommen voordat we weer eens tukje gingen varen naar een andere baai. We merkten intussen dat er behoorlijk wat wind was komen opzetten, de zon voelden we nauwelijks nog branden, wat ook wel gevaarlijk is natuurlijk. Goed smeren is dus zeker belangrijk.





Als het inmiddels alweer 4 uur is geweest vragen we de jongens om naar de haven terug te varen. De wind wordt erg sterk, dat maakt het fris, en ik heb ook wel behoefte aan voet op wal. De route terug was behoorlijk heftig, door de wind was er enorme golfslag en we verkasten van de boeg naar de overdekte achterkant. Net op tijd ook, want het duurde niet lang voordat de golven over de boeg beukten. Nu begon Peter ook weer iets te merken van zeeziekte, maar gelukkig niet heel heftig. Een mooi gezicht is het wel, en we konden ook merken hoe moeilijk het is om zo'n boot goed te besturen in zo'n ruwe zee. Het keren op open zee om de haven in te varen, terwijl je tegen de golven in beweegt, is een hele opgave en hard werken voor de bemanning. Het is 5 uur als we de boot verlaten en weer in de auto stappen.We rijden terug naar Kas, waar we nog even door het dorp wandelen. We eten een heerlijk ijsje op een terras, maar om half 7 hebben we behoefte aan een verkwikkende douche en een pauze.



We besluiten even terug te gaan naar het hotel, een lekkere douche en een smeersessie doen ons goed. Vooral mijn buik heeft het moeten ontgelden, die is echt behoorlijk verbrand en ik begin het heel goed te voelen. Die ziet normaal ook nauwelijks zonlicht, dus het is wel begrijpelijk, maar ook pijnlijk. Als we even gerelaxt hebben springen we weer in de auto om een restaurantje op te zoeken in Kas. Op Tripadvisor heb ik gezien dat Restaurant Ratatouille zeer gewaardeerd wordt, dat lijkt ons een goede afsluiter. We vinden het gemakkelijk en nemen plaats op het terras met uitzicht op het plein bij de haven. Gezellig! Daar spelen op dit tijdstip -het is al 9 uur- nog veel kinderen en ook honden. We vermaken ons vooral met het kijken naar een hondenkoppeltje, de één maakt de ander het hof met veel bijgeluiden en leuke acties. Af en toe liggen we echt in een deuk.

Het eten vonden we niet zo bijzonder, maar het gaat er evengoed prima in. We spoelen het weg met een lekker glas wijn, dat zal wellicht bijdragen. Een toetje nemen we niet, want ik heb wel zin in zo'n zelfde ijsje als vanmiddag. Op het plein bij de haven zijn verschillende ijsverkopers, en in één van die kraampjes verkopen ze muntijs, dat vind ik echt ontzettend lekker. Als ik mijn ogen dicht doe waan ik me heel even bij de Grand Canyon, daar heb ik namelijk voor het eerst met deze smaak kennisgemaakt. Daarna stappen we weer in de auto naar het hotel. Mijn verslag wordt bijgewerkt en dan kruip ik weer met de e-Reader op bed. Ik zit helemaal verdiept in het prachtige verhaal van de Theeroos. Gelukkig heb ik hierna nog 2 vervolgdelen te gaan! Tot morgen!